Ik word er zo intens gelukkig van dat steeds meer auteurs van eigen bodem een plekje veroveren in de boekenkasten van Nederlandse en Belgische lezers. Toen het boek Toxine van Rani de Vadder werd aangekondigd door uitgeverij Hamley was ik onmiddellijk heel erg benieuwd. De cover is natuurlijk een lust voor het oog en ook de samenvatting klonk heel veelbelovend.
Daarom ben ik de uitgeverij ook heel erg dankbaar voor het recensie-exemplaar dat ik heb mogen ontvangen. Ik deed een vreugdedansje toen het boek op de mat viel, want in het echt is hij zelfs nog mooier! Het liefst was ik er onmiddellijk in begonnen, maar ik moest eerst nog ‘even’ Little Women uitlezen van Louisa May Alcott waar jullie vorige week de recensie van hebben kunnen lezen.
Kort samengevat…
Khana weet al haar hele leven dat ze op haar achttiende opgehaald zal worden door de mannen van de Opperheer die haar ‘gave’ voor zichzelf wil hebben. Ze is echter niet van plan om zich bij haar lot neer te leggen en vlucht uit het weeshuis waar ze is opgegroeid. Onderweg sluit ze vriendschap met de mysterieuze Vex, maar wellicht is ze iets te snel van vertrouwen.
Onderweg moeten ze het opnemen tegen huurmoordenaars, soldaten, monsters en andere gevaren die vastberaden lijken Khana uit te leveren aan de Opperheer.
Zijn wij al bevriend op Goodreads?
Mijn feels…
Rani de Vadder verspilt geen tijd aan een hele lange intro of het opbouwen van spanning in deze pageturner. Vanaf de eerste bladzijden zijn de gemoederen hooggespannen en dat maakt dat je als lezer al heel snel meegenomen wordt in het verhaal.
Ik vond de hoofdpersoon onmiddellijk aardig en het was dan ook gemakkelijk om me in te leven in haar als personage. Ook haar dynamiek met Vex en de andere personages was heel realistisch en fijn. Vooral tijdens de dialogen is er heel veel ruimte om als lezer tussen de regels door te lezen. Dat maakt het alsof je écht een deel uit gaat maken van het verhaal.
De spanning van het boek is om te snijden. Khana en Vex zijn natuurlijk voortvluchtig en dat geeft een heerlijke adrenalinekick. Het maakte mij zelfs een beetje spichtig tijdens het lezen.
Wat ik jammer vind aan het boek is dat het niet wat omvangrijker is. Zo’n goed verhaal had van mij gerust wat meer uitgedikt mogen worden. Niet noodzakelijk met heel veel actiescènes, maar juist met wat meer momenten van rust waarin de identiteit en de motivatie van de verschillende personages wat verder verkend had kunnen worden. Rani heeft een hele vlotte schrijfstijl en een talent voor beeldspraak om jaloers op te worden. Door haar fijne manier van schrijven ontwikkeld het verhaal als een film in je hoofd, maar door de vaart mis je wel een stukje worldbuilding en achtergrond bij de verschillende personages. Vooral bij de Opperheer, die als superschurk wel een wat sterkere motivatie had mogen hebben voor zijn schurkachtige gedrag.
Fijn om te weten…
- Rani de Vadder was voor haar debuut al heel erg succesvol op Wattpad
- Toxine is haar debuut
- Haar werk is ook gepubliceerd in de verhalenbundel Thuisloos
- …en in verschillende verhalenbundels van schrijversplatform Sweek
Nu jij…
- Lees jij wel eens verhalen op Wattpad of Sweek?
- Heb je wel eens je schrijfsels gepubliceerd op een online platform?
- Wie is jouw favoriete schurk?
Geef een antwoord