Normaal gesproken heb ik niet zo een-twee-drie een antwoord klaar wanneer iemand me omstreeks de jaarwisseling vraagt naar welk boek ik het meest uitkijk het komende jaar. Maar over de boeken waar ik in 2019 het meest naar uit keek hoefde ik niet lang na te denken. Uiteraard keek ik enorm uit naar de verschijning van Verschijning, maar daarnaast telde ik ook de dagen af tot de release van Slayer van Kiersten White. 

Dit boek speelt zich namelijk af in de Buffy-verse en ik ben een heuse Buffy the Vampire Slayer junkie! Echt ik ben trash voor deze serie. Ik kijk hem dan ook minimaal een keer per jaar van begin tot eind. Het verveelt nooit! Mijn verwachtingen van Slayer waren dan ook hoog. Misschien wel oneerlijk hoog omdat ik helaas niet zo enthousiast ben over het boek.

MIJN FEELS...

Het verhaal speelt zich zoals ik al zei af in de wereld van Buffy the Vampire Slayer. Om precies te zijn in een geheim kasteel dat als toevluchtsoord wordt gebruikt door het handjevol wachters dat is overgebleven na de gebeurtenissen in het laatste seizoen van Buffy. We ontmoeten Nina en Artemis, tweelingzusjes en dochters van een van de wachters. Wanneer het kasteel wordt aangevallen ontwaken abrupt bovenmenselijke krachten in Nina en het wordt duidelijk dat ze een slayer is. En niet zomaar een slayer, maar de allerlaatste slayer die er ooit zal zijn.

Ik zal meteen met de deur in huis vallen; Nina is een groot deel de reden waarom ik zo’n moeite had met dit boek. Vooral in het begin was ze voornamelijk aan zeuren en miepen waardoor ik al vrij snel een hartgrondige hekel aan haar kreeg. De overige personages hadden interessant kunnen zijn mits ze wat meer diepgang hadden gekregen dan in dit boek het geval was. Eerlijk gezegd voelde alles enorm geforceerd aan en de karakters hadden de persoonlijkheid van een natte pizzadoos.

Door de vlakke personages vond ik de humor ook de punch missen die ik gewend was van de televisieserie waarmee het ooit allemaal begon. Ik moest me echt door drie-kwart van het boek heen worstelen alvorens het een beetje spannend begon te worden.

Eerlijk is eerlijk; ik weet niet helemaal zeker of mijn beoordeling helemaal klopt. Het is heel goed mogelijk dat mijn inner-fangirl zo hard op haar ziel is getrapt door deze nieuwe draai aan de iconische televisieserie die mijn pubertijd nog een beetje draaglijk maakte. Ik geef toe dat ik me net zo verbitterd voel over dit boek als over de reboot van Charmed. 

Sommige series zijn nu eenmaal perfect zoals ze zijn en daar kunnen we misschien maar beter vanaf blijven.

FIJN OM TE WETEN...

• Als je Buffy fan bent denk ik dat dit boek je enorm teleur zal stellen
• Maar als je nooit naar Buffy hebt gekeken en geen vergelijkingsmateriaal of torenhoge verwachtingen hebt, is het best een vermakelijk boek
• Het doet een beetje denken aan de YA boeken waarmee het genre populair is geworden
• Zoals de boeken van Cassandra Clare, Veronica Roth en Suzanne Collins
• Het einde van het boek vond ik erg voorspelbaar
• Maar dat kan ook heel goed komen omdat het verhaal wel de structuur van een Buffy aflevering heeft

Ik ben wel heel erg benieuwd of er Buffy fans zijn die dit boek hebben gelezen en die juist wel razendenthousiast zijn.

Van welke serie moeten ze volgens jou echt afblijven (of hadden ze af moeten blijven)?