Woeste hoogten van Emily Brönte staat al jaren op mijn wil-ik-lezen-lijstje. Sinds het lezen van Jane Eyre van Brönte-zus Charlotte had ik me namelijk voorgenomen om van elk van de zusjes minimaal één boek te lezen. Al een paar keer deed ik een poging om Wuthering heights van mijn lijstje te strepen, maar pfoe… dat oude Engels bleek pittiger dan ik had verwacht. Toen kwam ik onlangs op Instagram een post tegen van Anneke (eenlettermeergraag.nl) waarin zij een foto deelde van twee prachtig vormgegeven klassiekers die onlangs opnieuw werden vertaald door uitgeverij Rainbow. Ik bestelde onmiddellijk mijn eigen exemplaar – en de pretty uitgave van Trots en vooroordeel ook, hèhèhè.
Buddy-read
Net wanneer ik wil beginnen lees ik op Anneke’s blog dat zij nog niet is toegekomen aan Woeste hoogten en dus stel ik voor om het boek te buddy-readen. Yay! Anneke stemt in en we beginnen op 8-8-’17 met lezen. Ik kom die avond nog niet heel erg ver moet ik toegeven. Ik lees net iets meer dan het eerste hoofdstuk.
Eerste indruk
Dag 2; en ik moet zeggen dat ik echt blij ben met de moderne vertaling. Het is wel wat deftiger dan de YA die ik normaal gesproken lees, dus ik moet wel iets meer moeite doen om alles te volgen, maar het leest wel veel gemakkelijker dan de originele Engelse versie.
Ik stuur Anneke een DM via Twitter om te bekennen dat ik nog niet ver ben gekomen, maar gelukkig blijkt zij ook nog niet zo ver te zijn. Ik denk dat het een gevalletje #momlife is dat we allebei te moe waren die avond hahaha.
Wat mijn vooral opvalt is dat het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van meneer Lockwood. Ik ken het verhaal van Woeste hoogten al dankzij de film, dus ik weet dat het verhaal draait om Cathy en Heathcliff. Hoe kunnen we straks in hemelsnaam een goed idee krijgen van hun verhaal – hun romance in het bijzonder – met een verteller die daar compleet buiten staat? Ik ben benieuwd. Wel een goede motivatie om verder te lezen.
Halverwege
Ik moet wel zeggen dat ik echt op een enkele uitzondering na; elk personage in dit boek onuitstaanbaar vind. De een is een enorme egoïst, de ander is gruwelijk manipulatief, en weer een ander is ronduit een sociopaat. En toch smul ik. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik een boek met zo’n afschuwelijke personages zo lekker vond weglezen.
2 Comments
Zo heerlijk dat jij het boek al uit hebt en ik nog ergens halverwege het boek ben. Maar tot nu toe deel ik je mening wel, het is echt een fijne vertaling. Ik heb trouwens het verhaal verder nog nooit gelezen of gezien, dus voor mij is het allemaal nieuw.
Ik heb deze een aantal jaar geleden ook gelezen en ik weet nog dat ik het een mooi boek vond, maar veel weet ik er niet eens meer van haha.