Leesbeleving; Woeste hoogten van Emily Brönte

Woeste hoogten van Emily Brönte staat al jaren op mijn wil-ik-lezen-lijstje. Sinds het lezen van Jane Eyre van Brönte-zus Charlotte had ik me namelijk voorgenomen om van elk van de zusjes minimaal één boek te lezen. Al een paar keer deed ik een poging om Wuthering heights van mijn lijstje te strepen, maar pfoe… dat oude Engels bleek pittiger dan ik had verwacht. Toen kwam ik onlangs op Instagram een post tegen van Anneke (eenlettermeergraag.nl) waarin zij een foto deelde van twee prachtig vormgegeven klassiekers die onlangs opnieuw werden vertaald door uitgeverij Rainbow. Ik bestelde onmiddellijk mijn eigen exemplaar – en de pretty uitgave van Trots en vooroordeel ook, hèhèhè.

Buddy-read

Net wanneer ik wil beginnen lees ik op Anneke’s blog dat zij nog niet is toegekomen aan Woeste hoogten en dus stel ik voor om het boek te buddy-readen. Yay! Anneke stemt in en we beginnen op 8-8-’17 met lezen. Ik kom die avond nog niet heel erg ver moet ik toegeven. Ik lees net iets meer dan het eerste hoofdstuk.

Eerste indruk

Dag 2; en ik moet zeggen dat ik echt blij ben met de moderne vertaling. Het is wel wat deftiger dan de YA die ik normaal gesproken lees, dus ik moet wel iets meer moeite doen om alles te volgen, maar het leest wel veel gemakkelijker dan de originele Engelse versie.

Ik stuur Anneke een DM via Twitter om te bekennen dat ik nog niet ver ben gekomen, maar gelukkig blijkt zij ook nog niet zo ver te zijn. Ik denk dat het een gevalletje #momlife is dat we allebei te moe waren die avond hahaha.

Wat mijn vooral opvalt is dat het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van meneer Lockwood. Ik ken het verhaal van Woeste hoogten al dankzij de film, dus ik weet dat het verhaal draait om Cathy en Heathcliff. Hoe kunnen we straks in hemelsnaam een goed idee krijgen van hun verhaal – hun romance in het bijzonder – met een verteller die daar compleet buiten staat? Ik ben benieuwd. Wel een goede motivatie om verder te lezen.

Halverwege

Wow, dit leest echt mega lekker weg! Het heeft ergens wel een beetje weg van een soap. Ik vind het zo lekker hoe Emily Brönte ieder hoofdstuk in eerste instantie heel mooi af lijkt te ronden… om er vervolgens met één zin toch een enorme cliffhanger aan vast te knopen. Ik zweer je dat ik in gedachten echt dat typische, onheilspellende DUN DUN DUNNN geluidje hoorde.

Ik moet wel zeggen dat ik echt op een enkele uitzondering na; elk personage in dit boek onuitstaanbaar vind. De een is een enorme egoïst, de ander is gruwelijk manipulatief, en weer een ander is ronduit een sociopaat. En toch smul ik. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik een boek met zo’n afschuwelijke personages zo lekker vond weglezen.

Uit

Bam, ik heb het boek uit. Eindelijk heb ik Woeste hoogten gelezen. Ik vond het echt een ontzettend meeslepend verhaal. Dankjewel uitgeverij Rainbow voor het heruitgeven van dit indrukwekkende boek. Dankzij jullie heb ik eindelijk de kans gekregen om écht te genieten van dit boek, want dat lukte me dus nooit in de moeilijke, oud Engelse uitgave. 
Wat ik toch wel het beste vond aan dit boek was hoe alles tot leven leek te komen. Op een gegeven moment vergat ik gewoon dat ik aan het lezen was en was het net alsof ik net als meneer Lockwood aan de lippen hing van Nelly Dean. Sommige stukjes las ik echt met ingehouden adem en af en toe ging ik zo hardnekkig op in het boek dat ik zou durven zweren dat ik een briesje van van de heide over mijn armen en nek voelde strijken. Terwijl er dus niet één raam open stond. Daar kreeg ik echt af en toe kippenvel van. 
Nu ik het boek uit heb vind ik het wel opvallend dat Emily en Charlotte Brönte allebei een voorliefde lijken te hebben voor een ietwat grimmigere, gotische sfeer. Ik ben nu ontzettend benieuwd of dat ook voor Anne Brönte geld. 
Ik hoop echt heel hard dat uitgeverijen zoals Rainbow en Karmijn nog heel lang klassiekers in mooie nieuwe uitvoeringen op de markt gaan brengen. Er zijn nog zoveel klassiekers die ik zou willen lezen, en dan liefst in een moderne vertaling in plaats van hersenkrakende Engels van weleer. 

Van welke klassiekers zou jij nog graag een moderne vertaling willen zien?

2 thoughts on “Leesbeleving; Woeste hoogten van Emily Brönte”

  1. Zo heerlijk dat jij het boek al uit hebt en ik nog ergens halverwege het boek ben. Maar tot nu toe deel ik je mening wel, het is echt een fijne vertaling. Ik heb trouwens het verhaal verder nog nooit gelezen of gezien, dus voor mij is het allemaal nieuw.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.