Een van de criteria waaraan een boek moet voldoen wil het een plekje bevatten op mijn favorietenlijstje is dat het me – op welke manier dan ook – bij moet blijven. Ik hou er namelijk van wanneer ik nog lang na het lezen door een verhaal achtervolgd word. Dat kan zijn omdat het zo mooi en fantastisch is dat ik er nog veel langer deel van uit wilde maken, omdat het een situatie omschrijft waar je zelf ook een sterke mening over hebt of omdat de personages iets onvergetelijks hebben.
Neem nou het boek The Takedown van Corrie Wang. Het boek gaat over een populair meisje wiens leven volledig ontspoort wanneer er een seksvideo opduikt met haar gezicht zorgvuldig over dat van de vrouwelijke uhm ‘deelneemster’ gekunsteld.
Ik vond dit echt een BRILJANT boek, met als voornaamste reden; de personages. Ieder karakter in dit boek is zo heerlijk imperfect en echt… daardoor had ik geen enkele moeite om mezelf compleet betrokken te voelen in dit verhaal. De hoofdpersoon voorspelde in het begin al dat ik haar niet zou mogen… en ze kreeg gelijk.
Kyle is een braverik. Ze voelt zich beter dan anderen. En heeft een oncharmante neiging tot slut shaming. Desondanks had ik toch medelijden met haar toen haar leven werd ontwricht door een onbekende hater.
Ondanks de imperfecte personages is dit boek toch echt een van mijn favorieten geworden. Juist de onvolmaaktheden van de karakters, in combinatie met een krachtige boodschap m.b.t. slut shaming, cyberbullying en feminisme maakten dit boek tot een ware parel die bij lange na niet de aandacht krijgt die het verdient.
Nog meer onvergetelijke personages
En nu we het toch over ‘imperfecte’ personages hebben; dit is mijn top 5 van personages I loved to hate.
Ten eerste… Charlotte Holmes uit A study in Charlotte van Brittany Cavallaro. In deze geweldige adaptatie van het werk van Sir Arthur Conan Doyle is Charlotte Holmes een pittige tante. Verwaand, trots en ondoordacht. Ik kan niet zeggen dat ik enorm fan van Charlotte ben, maar man wat is ze een heerlijk personage om over te lezen.
De volgende op mijn lijst is Carson Phillips uit Struck by lightning van Chris Colfer. Dit is een van mijn lievelingsboeken en dat heeft erg veel te maken met de enorm scherpe oneliners van de hoofdpersoon. Carson is – voor zijn gevoel – een te grote vis voor de kleine kom waarin hij noodgedwongen zwemt. Wanneer hij met anderen praat gaat hij er blind van uit dat ze niet zo slim zijn als hij. Geen aantrekkelijke eigenschap. De enige persoon waar hij nog op een normale manier mee kan praten is zijn dementerende oma. Ondanks – of juist vanwege – Carson’s sass is dit een van mijn lievelingsboeken.
Lucy uit A room with a view van E.M. Forster hoort ook op deze lijst thuis. Alweer een lievelingsboek waarvan ik de hoofdpersoon eigenlijk niet kon luchten. Bespeuren jullie ook een patroon? Hoe dan ook, Lucy is in een woord KOPPIG, met hoofdletters! Ik wilde haar meer dan eens flink door elkaar rammelen omdat ze zich afsloot voor liefde. Misschien komt het een beetje doordat ik zelf tijdens het lezen van dit boek ook een klein beetje verliefd werd op de levensluchtige George die ondanks Lucy’s vele afwijzingen vol bleef houden.
Lisa uit Methode 15/33 van Shannon Kirk mag ook zeker niet ontbreken op deze lijst. Dit is een personage wat me nog heeel lang bij zal blijven. In dit boek wordt de zwangere, zestienjarige Lisa ontvoert. Wat de ontvoerder echter niet beseft is dat hij een grote fout heeft gemaakt. Lisa is niet zomaar een meisje maar slim en berekenend genoeg om de rollen compleet om te keren… Echt een superspannende waar ik alleen al een adrenaline kick van krijg als ik er aan denk.
En ten slotte verdient ook Amy Gum uit de Dorothy must die-reeks van Danielle Paige een plaatsje op mijn lijst. Amy is zo’n stoere chick, maar ze heeft totaal niet door hoe awesome ze is. Sterker nog, ze praat zichzelf steeds maar weer in de put door zichzelf eraan te herinneren dat ze ‘trailer trash’ is. Ze trekt zich ook elk negatief dingetje zo hard aan dat ik haar telefoon zou willen jatten om Shake it off van Taylor Swift in te stellen als de toon bij iedere melding, beller of app die binnenkomt. Gewoon als een herinnering dat ze zichzelf niet zo moet laten kisten.
Welke personages zijn, ondanks hun mankementen, onder jouw huid gekopen?
Ik ben het helemaal met je eens: imperfecte personages kunnen zo leuk en verfrissend zijn! Liefde voor jouw manier van foto's maken trouwens <3